Men hore [Anseele] in zijn eigen taal, zijn Gents dialect, de zo soepele, kernachtige spraak, ruig en ruw, zo geestig ondeugend en slecht gemanierd, een beetje canaljeus zelfs

Paul Kenis (1930)

Terug naar index

VAN DE MOORTEL, PIERRE

(18?? - 19??)

Concrete biografische gegevens over de auteur werden vooralsnog niet gevonden. Hij schreef korte verhalen voor de jeugd en een aantal verhalen en romans voor volwassenen.

Voor de jeugd schreef hij in de jaren 1930 wekelijkse afleveringen in de reeks De Vlaamsche kinderbibliotheek, verschenen bij uitgeverij De Leie-Stroom, bij de gebroeders Welles, gevestigd in Afsnee, Goedingen 20.

Verschillende nagelezen verhalen in deze reeks spelen zich af in Gent, bv. Een dramatische kerstnacht (afl. 3), De club “Laat ze maar waaien” (afl. 10) en De Verenigde bedelaars (afl. 11). Ze illustreren vooral hoe triest het in de jaren 1930 soms nog met de Vlaamse jeugdliteratuur gesteld was: ze zijn zwak van constructie en van taalgebruik, inhoudelijk zijn ze weinig afgestemd op het doelpubliek (kinderen).

Voor volwassenen schreef Van de Moortel ook nog gelijkaardige afleveringen in een andere reeks, De Vlaamsche Volksbibliotheek, verschenen bij dezelfde uitgever.

Andere werken van hem waren: Avonturen in de avonduren : realistische nouvellen (1930), De kinderen van den dokwerker : roman uit het volksleven van Gent (zonder jaarvermelding) en Slachtoffers van het stadsleven : realistische zedenroman uit het Belgische volksleven (eveneens zonder jaarvermelding).

De verhalen in Avonturen... spelen zich alle af in Gent; ze zijn doorspekt met Gents dialect. Enkele ervan zijn bewerkingen van afleveringen uit de Vlaamsche kinderbibliotheek en mogelijk ook uit de Vlaamsche volksbibliotheek. Alhoewel geen parels van vertelkunst, zijn de bewerkingen toch wat vlotter geschreven dan de reeks-afleveringen.

De roman De kinderen... is eveneens in Gent gesitueerd, zonder dat het stadsleven of het dokwerkersmilieu er een wezenlijke rol in spelen. Ook hier treffen we enkele passages aan die eveneens voorkomen in De avonturen...

[Frans Heymans]