Men hore [Anseele] in zijn eigen taal, zijn Gents dialect, de zo soepele, kernachtige spraak, ruig en ruw, zo geestig ondeugend en slecht gemanierd, een beetje canaljeus zelfs

Paul Kenis (1930)
Uitgebreid zoeken

Toon volledige lijst

Terug naar index

SCHILLING, ASTRID

(Jadotville, Belgisch Congo, 20.03.1958 - )

Realisatrice bij de RTBF, roman- en verhalenschrijfster en publiciste. Haar debuutroman L’Ogre de Gand verscheen in 2001.

Astrid Schilling werd in 1958 geboren in Jadotville (nu Likasi), Belgisch Congo. Ze keerde op twee-en een halfjarige leeftijd terug naar België. Ze ging op internaat in Overijse, daarna in Brussel. Studente aan INSAS (Franstalige film- en theaterschool in Brussel, verwant met het RITCS).
Schilling werd regisseur bij de Belgische Nationale Radio en Televisie. De RTBF bood haar de functie van directeur en regisseur aan (erg exceptioneel voor die tijd), ook omdat de afdeling muziek en variété een regisseur zocht die orkestpartituren kon lezen. Bij de RTBF produceerde zij programma's als "Incroyable mais vrai", "Les Jeunes Solistes", "Jamais deux sans toi", het literaire programma "Livres et vous". Ze nam ook deel aan tv-opnames met regisseur Jean-Louis Colmant: "Transit Hotel" (1980) en "Le Dancing" (1983). Ze was assistent-regisseur van de Belgische film "Du sel sur la peau" (1984) met Richard Bohringer en Catherine Frot als hoofdrolspelers.
Sinds 1990 woont Schilling in de omgeving van Parijs.

Astrid Schilling schreef een reeks kinderverhalen samen met Michel Rivgauche, tekstschrijver van “La Foule” (Edith Piaf) en voor tientallen andere Franse chansonniers. Geïnspireerd door haar schoonmoeder, de feministische schrijfster Régine Deforges, auteur van de bestseller-trilogie La bicyclette bleue (1982-1985) begon ze erotische romans en verhalen te schrijven voor verschillende Parijse uitgevers. Ze kwam in nauw contact met literaire kringen waartoe Peter Ustinov, Leo Fuchs (fotograaf van Hollywoodsterren en producent), Peyo, William Stout (Amerikaanse stripauteur), Julos Beaucarne, Jacques Higelin, Jean-Claude Carrière, Jean-Pierre Cassel, Terence Hill behoorden.

Na 2005 schreef Astrid Schilling werken over feng shui, lithotherapie, koken, en zandkastelen. Veel aandacht ging naar de kunst om harmonie te creëren tussen mens en omgeving. Ze gaf ook cursussen aan aspirant schrijvers in alle onderwerpen (romantiek, science-fiction, manga, detectives). In de reeks Les petits érotiques verscheen van Astrid Schilling in 2012 nog Générations d’amour.

Astrid Schilling en Gent

Het boek L’Ogre de Gand (2001) is haar debuutroman. Hoofdpersoon is een narcistische, sadistische man, die vrouwen als minderwaardige lustobjecten beschouwt en hun bestaan enkel in functie ziet van de meerwaarde die ze aan hem geven zowel in zijn sociale leven als in zijn privé-leven. Daar komen (uiteraard) sexvereisten aan te pas, en chantage als ze hem dan toch dreigen te verlaten. De vrouwen zelf lijken vooral aangetrokken door zijn misdragingen. Ook zijn (ongeneeslijk zieke) dochter heeft geen invloed om hem tot enige mate van zelfreflectie aan te zetten.
Enkel de caféhoudster nabij het Gravensteen heeft een meer lucide kijk op de zaak. Zoals dat met een ‘ogre’ (boeman/monster) kan gaan, verliest hij geleidelijk het zicht en gaat verder (ver)blind door het leven. In 2014 verscheen van de latere Prix Goncourt-winnares Leïla Slimani (°1981) een omgekeerde versie, eveneens een debuutroman, Dans le jardin de l’ogre (Ndl. In de tuin van het beest), waarbij het beest een seksverslaafde vrouw is.
Gevraagd waarom dit werk zich specifiek in Gent afspeelt, geeft Astrid Schilling aan dat het een fascinerende stad is.

[Herbert de Vleeschouwer]