Voor ons is elke stad, elk park, ja, elk punt ter wereld, een Gent. Voelen we ons misschien niet voortdurend belegerd? En is niet ieder van ons een stad, een kasteel, langs alle kanten belegerd?
Kirremesse van Vinderheyte
(1858)
Anoniem negentiende-eeuws Gents volksliedje (gepubliceerd in het tijdschrift Gentsch Museum, nr. 59, 1898).
Het lied bestaat uit een refrein dat oproept om te genieten van het leven en te gaan dansen naar de kermis van Vinderhoute (nu deelgemeente van Lovendegem). In vier strofen wordt daarna door de “Vrienden van de lolle” (vermoedelijk werkzaam in de toenmalige Gentse textielfabrieken) afgerekend met de katholieke zedenpreken die de levenswandel van de Gentenaars afwijzen.
[Joël Neyt]