SEYNAEVE, KATRIEN

(Gent, 21.11.1949 - )

Auteur van adolescentenromans en psychologe. Zij werd geboren in Gent, in de kraamafdeling van ‘de Refuge’ of ‘Toevlucht van Maria’ aan de Coupure, maar groeide op in het West-Vlaamse Izegem waar zij nog altijd woont. Gent bleef haar vertrouwde omgeving, ook toen ze in West-Vlaanderen als docente psychologie aan de slag ging.
Van huis uit kreeg ze de aandacht voor correct taalgebruik, een verzorgde stijl en een geëmancipeerde kijk op het leven mee. Zij studeerde psychologie aan de Gentse universiteit. Nadien werd ze lerares opvoedkunde. De kennismaking met Israël in 1975 wekte haar interesse voor de relaties in het Midden-Oosten. In 1980 studeerde zij, opnieuw in Gent, modern Hebreeuws. Die studie vervolmaakte ze in 1981 aan de Hebreeuwse universiteit van Jeruzalem. Israël werd sindsdien haar jaarlijkse vakantiebestemming.

In 1973 werd ze de eerste vrouwelijke redactrice van het tienertijdschrift TOP Magazine. Haar reisreportages en dossiers over actuele onderwerpen vormden een opstap naar haar eerste boeken.

Een veelschrijver is Seynaeve niet. Een verhaal komt er pas na grondig opzoekingwerk en intens observeren. Haar personages bekijkt ze als psychologe en als geoefende fotografe, vooral met aandacht voor de impact van de politieke en maatschappelijke actualiteit op jonge mensen.
In verschillende van haar werken staat het thema van de gespannen verhoudingen tussen joden en Palestijnen centraal. Dat was reeds het geval in haar debuut, het historische verhaal Vrede nu? (1985) dat in 1986 bekroond werd door de Vlaamse Kinder- en Jeugdjury en met de Jacob van Maerlant-prijs. De titel van dit boek werd zonder twijfel geïnspireerd door de gelijknamige Israëlische vredesbeweging. Net als de schrijfster zelf studeerde de hoofdpersoon, de 18-jarige Anne, psychologie aan de Gentse universiteit en volgde zij een cursus Hebreeuws in Israël. En net als de schrijfster wil zij de standpunten van de joden én van de Palestijnen begrijpen.
Ook in andere werken staat dit thema centraal, zo in Grenzen (2000, eervol vermeld door de UNESCO) en in Zeepbellen voor Noa (2004) waarin ze, peilend naar de mogelijkheden tot vreedzaam samenleven van joden en Palestijnen, aan beide partijen podium verleent.

De gevolgen van de holocaust verwerkte ze in De muur van kristal (1990) en in het doorleefde Een piano in de tuin (1995) dat in 1998 de Prijs voor letterkunde van de Provincie Oost-Vlaanderen kreeg.
Na een reis naar Zuid-Afrika kwam het menselijke drama van de apartheid aan bod in Oeboentoe (1992) en in het kinderboek De droom van drie kapiteins (1994).

De stempel van de psychologe die de schrijfster is, is dan weer herkenbaar in het knap gestructureerde Een wolk als afscheid (1988). Het verhaal (deels gesitueeerd in Gent) gaat over een meisje dat aan botkanker sterft; het boek werd in 1989 bekroond met de van Jacob Maerlant-prijs. Eveneens psychologisch is Verdwaald in mist (1997), een verhaal over predementie.

[Jet Marchau]

Over Katrien Seynaeve:

• Luc Lannoy: Rutie en Ruth. Zij is het, zij is het niet, in: Leesidee, jrg 1 (1995), nr. 5, p. 160. Over Een piano in de tuin
• Jet Marchau: Katrien Seynaeve, in: Schrijver gevonden (1998), p. 275-276
• Jan van Coillie: Katrien Seynaeve (1999)
• Jet Marchau: Shalom, Salaam, volgend jaar in Jeruzalem. Grenzen: vijftien jaar na Vrede nu?, in: Leesidee, jrg. 5 (2000), nr 10, p. 450-452
• Jet Marchau: Katrien Seynaeve, in: Encyclopedie van de jeugdliteratuur (2004)