Men hore [Anseele] in zijn eigen taal, zijn Gents dialect, de zo soepele, kernachtige spraak, ruig en ruw, zo geestig ondeugend en slecht gemanierd, een beetje canaljeus zelfs

Paul Kenis (1930)

Terug naar index

LEDEGEN, NICOLE

(Gent, 29.03.1957 - )

Gentse dichteres en sprookjesvertelster. Zij werd geboren in Gent maar woonde en groeide op in Gentbrugge. In 1979 verhuisde zij naar Gent waar zij op tal van adressen woonde (met uitzondering van 1990-1991 toen zij in Ronse verbleef). Zij studeerde logopedie te Gent, voordrachtkunst bij actrice-docente Arlette Walgraef (Muziekacademie Gentbrugge) en haalde in 2000 nog een onderwijsdiploma aan de Hogeschool Gent. Zij was lerares te Zele en te Destelbergen, logopediste in Ronse en aan het Gentse Atheneum in de Wispelbergstraat. Zij was ook docente bij de vzw Creatief Schrijven.

Voor Nicole Ledegen is poëzie schrijven een verwerkingsproces van ervaringen, emoties, dromen, klank en ritme. Ze debuteerde met de bundel Toen de vogelverschrikker sprak (1994). Gedichten en verhalen van haar werden opgenomen door de tijdschriften Wel en Concept en in diverse bloemlezingen: Op hoop van liefde (1987), Dichters uit Vlaanderen en Nederland met woorden voor Anton (hommage Van Wilderode, 1993), Luister naar mijn woorden (themabundel over Reinaert de Vos, 1994) en de Literaire kalender 1999 van Promedia. Ze publiceerde gedichten in Vlaamse kranten, werkte mee aan De schrijverskaravaan (Het Groot Beschrijf, Brussel, 2004) en creëerde geregeld teksten bij beeldende kunst (o.a. bij sculpturen van MarF, batik- en textielkunst van Hélène de Ridder en Gerard Weewauters).

Nicole Ledegen en Gent

In het Gentse literaire leven is zij beslist een “bezige bij”. Zij is actief in dekenij Patershol, exposeerde visuele poëzie in het Vrouwenhuis en in De Toverdoos, ondersteunde acties voor het Poëziecentrum, gaf muziek- en sprookjesateliers bij het Sabbatinitheater, het Stedelijk Jeugdcentrum en het Huis van Alijn én zij was medewerkster aan kunstacties van BarBabelge en Ontroerend Goed. Ze maakte kinderpoëziewandelingen voor de Jeugdboekenweek en leidde een werkgroep creatief schrijven bij de Vrije Akademie Gent. Zij was lid van de vrouwenwerkgroep Literaire Tafel (1984-1986) en secretaresse van de Gentse vereniging Littera (1993-1999). In 2000 was zij kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen op de lijst Digter van Coenraad de Waele. In 2001 stichtte ze Studio Rinkelsteeltje, een wisselend gezelschap waarbij haar poëzie te horen is in muziek- en klankimprovisaties van de Stichting Logos en van pianist Rudy de Sutter en violiste Pascale van Haelst. Ze werkte met poëzieperformances voor zo uiteenlopende projecten als de Poëzietelefoon, De verenigde muze voor het In Flanders Fields Museum (Ieper) en de Gentse Feesten. Ze schreef ook voor kunstgalerij Etienne Dewulf in Sint-Amandsberg, gidste de Poëzieroute en stelde poëzieworkshops samen voor o.a. de Erfgoeddag in Gent.

Ledegen wijdde haar gedicht Op versvrije voeten aan de Gentse gevangenis, publiceerde gedichten over de stad in Gandavum en werkte mee aan Het huiszielenproject (1999), geïnspireerd door een herenhuis (nu het Parkkaffee) in Mariakerke. Het gedicht “-St-Baafswerf-” verscheen gelijktijdig in De litteraan (tijdschrift van Littera) en Het profiel (infoblad van de Gentse Vereniging voor Stadsarcheologie).

[Jean-Paul den Haerynck]

Over Nicole Ledegen: