HIER EN DAAR

Als ik terugkijk op mijn jeugd, zie ik steeds onze groene voordeur, hier en daar een afgebladderd stuk.
Met een sierlijke klopper die hier en daar al wat roestig was.
Een groene deur in een smalle straat zonder auto's, met hier en daar een fiets.
Ledeberg, een rustige gemeente aan de rand van Gent, met hier en daar een lichte drukte.
Toen konden we nog op straat spelen, er was geen verkeer te zien, slechts hier en daar een auto.
Alle kinderen van de wijk kenden elkaar, zelfs bij de voor- en achternaam.
Als we de hoek omgingen, stonden we op de Brusselsesteenweg en na enkele hoeken weer op hetzelfde punt.
Een wandeling die toentertijd driedubbel zo groot leek, met de jaren lijkt het hier en daar gekrompen.
Het parkje aan de Keizerpoort draagt vele herinneringen aan ons en zelfs aan onze kinderen.
Tijdens de zomermaanden mochten we ons wandelterrein ietwat verruimen.
Via de Lange Violettestraat naar het Sint-Annaplein gaan, leek indertijd het einde van de wereld.
Met kloppende harten op het ritme van onze stappen realiseerden we onze ontdekkingstocht van hier naar daar.
Elke dag ontdekten we weer iets nieuws in dezelfde straten.
Soms een poes achter het raam, dan weer een schildpad in een piepklein voortuintje.
Op sommige dagen ging er in de verte een sirene af, waarschijnlijk een signaal dat het werk erop zat.
Wellicht meegebracht door de wind, want het was niet altijd te horen.
Dan droomde ik op het wegstervende geluid en was een poosje in een andere wereld.
Soms eens hier dan weer daar.