De belangrijkste stad is Gent

In zijn Kitab noezhat al-moesjtak fi’ chtirak al-afak (=letterlijk “De ontspanning van wie verlangt naar verre landen te reizen”, meestal afgekort tot Kitab Roedjar) beschrijft de Arabische geograaf en reiziger Al Idrissi aan de hand van geografische feiten en persoonlijke waarnemingen Vlaanderen en Gent in de 12^de eeuw. De vertaling is overgenomen uit een bijdrage van Lucas Catherine: Verdoken bibliotheken, in het tijdschrift De brakke hond (nr. 104, herfst 2009).

Vlaanderen wordt in het oosten begrensd door het land van Leuven. Het telt vele steden: Doornik, Gent, Kamerijk, Brugge en Sint-Omaars. Deze streek is overal erg vruchtbaar en vol winstgevende velden en dorpen. Ze wordt ten oosten begrensd door Friesland en ten zuiden door Lotharingen. De belangrijkste stad is Gent, gebouwd op de oostelijke oever van de Leie, 35 mijl van de zee gelegen en voorzien van een groot aantal woningen en mooie gebouwen, omringd door wijngaarden, boomgaarden en rijke akkers. Van Gent naar Brussel, een stad afhankelijk van Friesland waarover we verderop nog spreken, is het oostwaarts 80 mijl. Doornik, een aangename, dicht bevolkte stad met aanzienlijke aanhorigheden, ligt 30 mijl ten zuidwesten van Gent. Van Doornik naar Kortrijk, een stad gelegen aan de oevers van de Leie (...), is het 40 mijl. Kortrijk ligt 50 mijl zuidwaarts van Gent. (...) Brugge ligt 15 mijl ten westen van Gent. Het is een middelgrote, dicht bevolkte stad, met allerlei vruchtbare velden en gaarden rondom. Van Brugge is het 30 mijl noordwaarts naar Sint-Nicolaas, dat aan de oever van een rivier ligt en in een baai die de Golf van Sint-Nicolaas draagt. [toelichting Lucas Catherine: de naam die in het Arabische origineel voorkomt is “Snqla”, waarmme niet de huidige stad Sint-Niklaas, maar het Zeeuws-Vlaams stadje Sint-Nicolas in Varne aangeduid werd, dat in 1377 is verdwenen in het Verdronken land van Saeftinghe].